محمد شفیع ملک و پیدایی شهر زاهدان

در اولین سال های احداث شهر، زمانی که هنوز انگلیس ها مسلط بر اوضاع بودند، به غیربلوچ ها اجازه ی ورود به منطقه داده نمی شد. سیک ها خانه هایی ۷۰ متری در اطراف گودواره، برای خود ساختند. از ملک شفیع نقل شده است؛ وقتی کار راه آهن تمام شد، تصمیم گرفتیم بازگردیم. افسری ایرانی به من گفت» بمان، تو جوانی، اینجا را آباد کن، از آن تو خواهد شد. این قانون است، بیابان را آباد کن، مالکش خواهی بود.« بعدها سپهبد جهانبانی نیز این را تایید کرد. مغازه ها را ساختیم، بازاری و سپس شهری ایجاد شد. همان افسر پس از مدتی آمد و گفت: »ظاهرش درست شده است، بزرگش کن، زمین هایی را که گرفته ای مال تو خواهد بود«. سفر بعد که آمد دستور دولت را برای فروش زمین ها (احتماال در سال ۱۳۰۲ خورشیدی) آورده بود. گفتم: تکلیف من چیست؟ گفت: من قول می دهم که زمین ها از آن تو خواهد بود.« البته زمین ها به مالکیت ملک شفیع درنیامد اما عرصه به وی تعلق گرفت و کار تجارت آنقدر پرسود شد که زیان زمین ها را جبران کرد. در محل گودواره فعلی در اغاز دو مغازه بود که توسط ملک شفیع ساخته شده بود. یک روز سیک ها جمع شدند و به نزد وی رفتند و از او آن ساختمان ها را برای گودواره خواستند. پیش از آن محل عبادتشان در مقابل شهرداری فعلی، در خیابان آزادی دور از محل خانه هایشان بود. ملک شفیع گودواره را به سیک ها داد و به گفته خودش از آنها پولی دریافت نکرد چرا که به عقیده ی وی ساخت عبادتگاه به هر حال امری مقدس است.

نویسنده: سبزپری پیوند

منبع: مجله کاو